9

مرسی خدای عزیزم .. مرسی که هرروز به نحوی بهم یاداوری میکنی که باید قدر داشته هامو بدونم.. 

شاید شرایط الانم سخت باشه.. و حتی سخت ترین شرایطی ک تا ب حال تجربه کردم.. ولی خب حس میکنم هر لحظه اش هر اتفاقش یه دلیل خاصی داره... شاید اگه تو این روزا انقدر سختی نمیکشیدم ارزش خیلی چیزا رو نمیفهمیدم..

 معرفت خیلی ادما بهم نشون داده شد یا بهتره بگم بیمعرفتی! شاید اگه این اتفاق نمی افتاد من سریعا کسی رو جایگزین میکردم و ضربه بدتری میخوردم.. شاید اگه این اوضاع پیش نمیومد من همش ب خدا غر میزدم واسه چیزای بی ارزش... حرص میخوردم بابت مسائل الکی و پوچ... 

نمیدونم دقیقا چجوری بگم منظورمو... ولی بزرگترین درسش صبور شدنه.. که تحمل خیلی مسائل رو زیاد کرده... بزرگ شدم... این مدت خیلی چیزا یاد گرفتم.. خیلی چیزا در من رشد کرده.. فکرم.. نگاهم... 

خیلی کلیشه ای میتونه باشه این جمله ولی واقعا ب خدا نزدیکتر شدم ... 

گاهی کم میارم میگم چرا من؟ همچین بیماری نادری ... چرا من.. چرا راهی نیست؟ چرا ب هر دری میزنم بستس... ولی همین منو قوی کرد... که تو خیلی مسائل دیگه هم محکم باشم... صبور باشم.. مستقل باشم...

این مستقل شدنه هم سخته هم شیرینه... ولی من میتونم... من اونقدری قوی میشم که همه چی رو حل میکنم... 

باید بتونم.. خدایا کمکم کن... مثه همیشه... کنارم باش...

خدایا شکرت بخاطر همه داده هات... شکرت شکرت شکرت...

خدایا اون دختر بچه ک امروز صب دیدم..

 خدایا تو قادری.. تو مهربون ترینی...کمکش کن...

خدایا به دستام قدرت بده... تا بتونم.. من بی تو هیچم...